Δευτέρα 12 Μαΐου 2025

Η κατά την γνώμη μου πηγή αιτίας των προβλημάτων της χώρας μου - ΑΙ παραγωγή - part 1

 

Η Ελληνική Οικονομία του Ευκαιριασμού: Από την Κατοχή στη Διαπλοκή

Η ιστορία της ελληνικής οικονομίας είναι βαθιά συνδεδεμένη με νοοτροπίες που δεν ευνοούν την παραγωγή, αλλά τον ευκαιριακό πλουτισμό και τη συναλλαγή. Από την περίοδο της Κατοχής μέχρι τη σύγχρονη εποχή, οι μηχανισμοί οικονομικής ευημερίας στην Ελλάδα υπήρξαν συχνά προϊόντα του κρατικού πελατειασμού και της διαπλοκής, δημιουργώντας μια κουλτούρα που αποτρέπει την ουσιαστική ανάπτυξη.

Η Μαύρη Αγορά στην Κατοχή: Η Γέννηση της Ευκαιριακής Νοοτροπίας

Η περίοδος της Κατοχής στην Ελλάδα υπήρξε καθοριστική για την εμφάνιση του φαινομένου της μαυραγορίτικης οικονομίας. Καθώς οι πόροι ήταν περιορισμένοι και οι συνθήκες ακραίες, η ανάγκη για επιβίωση οδήγησε στη γέννηση μιας νέας τάξης ανθρώπων, που εκμεταλλεύτηκαν τη λιτότητα και τις ελλείψεις. Οι μαυραγορίτες, χωρίς πολιτική ιδεολογία, αλλά με ένστικτο πλουτισμού, απέκτησαν πλούτο και ισχύ μέσα από την εκμετάλλευση των αγαθών, και αυτή η «ευκαιρία» συνεχίστηκε και μετά την απελευθέρωση. Από τους πρώτους, ενσωματώθηκαν στο νέο κρατικό σύστημα, αναδεικνύοντας τον ευκαιριακό χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας.

Ο Κρατικοδίαιτος Καπιταλισμός και Η Επικράτηση της Πελατειακής Νοοτροπίας

Από τη δεκαετία του 1950 και μετά, η Ελλάδα άρχισε να καταγράφει ρυθμούς ανάπτυξης μέσω της οικονομικής ενίσχυσης από ξένους παράγοντες, κυρίως μέσω της βοήθειας από τις ΗΠΑ και την ΕΟΚ/ΕΕ. Ωστόσο, αυτή η ανάπτυξη δεν συνοδευόταν από την υγιή θεμελίωση ενός παραγωγικού μοντέλου. Αντίθετα, δημιουργήθηκε μια νέα οικονομική ελίτ, που εκμεταλλεύτηκε τις κρατικές επιδοτήσεις και τα δημόσια έργα για να επενδύσει όχι στην παραγωγή, αλλά στη μεσολάβηση και τη μεσαιολογία. Η αποδοτικότητα και η δημιουργία ανύψωναν το δόγμα του «εύκολου κέρδους» και της επιρροής, διατηρώντας έτσι την οικονομία σε περιορισμένα όρια ανάπτυξης.

Η Πολιτική Διαπλοκή και Η Εξάρτηση: Από τη Σιμήνς στην Novartis

Η δεκαετία του 1990 και του 2000 κορυφώνει τη διαπλοκή και τη διαφθορά, με περιστατικά όπως το σκάνδαλο Siemens και Novartis να αναδεικνύουν το μέγεθος της καταστροφής που επέφερε η συνύπαρξη της πολιτικής εξουσίας με τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων. Οι αποφάσεις που επηρεάζουν την ανάπτυξη και την ευημερία του τόπου λαμβάνονταν από μια μικρή ελίτ που εξυπηρετούσε τα συμφέροντά της και όχι τα συμφέροντα του λαού. Το αποτέλεσμα ήταν η Ελλάδα να παραμείνει σε μια κατάσταση εξάρτησης από ξένα κεφάλαια, δάνεια και εξοπλιστικά προγράμματα, χωρίς να αναπτύξει τη δική της παραγωγική ικανότητα.

Η Διαιώνιση του Ευκαιριακού Συστήματος και Η Στρατηγική Πολιτική Υπονόμευσης της Παραγωγικότητας (1980-2000)

Στη δεκαετία του 1980, το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας εισήγαγε έναν ακόμα πιο καταστροφικό μηχανισμό υπονόμευσης της οικονομίας, που επηρέασε την παραγωγικότητα και τη δημιουργία πλούτου. Οι αυξήσεις φόρων, η γραφειοκρατία και οι υπερβολικές ρυθμίσεις δεν αποτέλεσαν απλά εμπόδια για τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, αλλά ενίσχυσαν τον κρατικό έλεγχο σε κάθε πτυχή της οικονομικής δραστηριότητας. Το πολιτικό σύστημα, με τις συνεχείς αλλαγές και τις εσωτερικές συγκρούσεις, καλλιέργησε μια νοοτροπία που στρεφόταν κατά του επιχειρηματία και της ατομικής πρωτοβουλίας.

Η υπερφορολόγηση και οι περιοριστικές πολιτικές επέφεραν τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα. Αντί να ενισχύσουν την παραγωγικότητα και την καινοτομία, επιβράδυναν την οικονομική δραστηριότητα, ενδυναμώνοντας το παράλληλο σύστημα της διαπλοκής. Επίσης, η συνεχιζόμενη δαιμονοποίηση του πλούτου, σε συνδυασμό με την απαξίωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, οδήγησε σε μια αποπροσανατολισμένη κοινωνία που αντλούσε την αξία της από την επιδότηση και την κρατική εξάρτηση, παρά από τη δημιουργικότητα και την παραγωγή.

Η Πολιτική Διαπλοκή και Η Διοικητική Αποτυχία

Η διαπλοκή δεν περιορίστηκε μόνο στο επίπεδο των επιχειρήσεων και των πολιτικών, αλλά διεισδύει και στους θεσμούς του κράτους. Η δημόσια διοίκηση, οι δικαστικές αρχές και η τοπική αυτοδιοίκηση συχνά λειτουργούσαν με βάση συμφωνίες και προσωπικές εξαρτήσεις, κάτι που διαβρώνει τη λειτουργία της δημοκρατίας και της διακυβέρνησης. Οι τοποθετήσεις, οι αποφάσεις και η ανάθεση δημόσιων έργων συχνά δεν καθορίζονταν με γνώμονα την αποτελεσματικότητα και την ανάπτυξη, αλλά με βάση τα συμφέροντα της εκάστοτε εξουσίας και του πελατειακού συστήματος.

Η Διαιώνιση του Ευκαιριακού Συστήματος

Η αδυναμία να δημιουργηθούν οι απαραίτητες συνθήκες για ανάπτυξη, η καλλιέργεια μιας κουλτούρας ευκαιριακού πλουτισμού και η έλλειψη εκπαιδευτικού συστήματος που να προάγει την ατομική πρωτοβουλία και την παραγωγικότητα, συντέλεσαν στη διαιώνιση ενός νοοτροπικού κύκλου που καθυστέρησε τη χώρα. Ο λαός, για δεκαετίες, βρέθηκε παγιδευμένος σε αυτή την αδράνεια και τη μηδενική προοπτική, χωρίς καμία διέξοδο προς την πραγματική ελευθερία και την παραγωγική πρόοδο.

Συμπεράσματα: Από την Πελατειακή Οικονομία στην Ελεύθερη Αγορά

Η ελληνική οικονομία χρειάζεται έναν ριζικό μετασχηματισμό. Οι καταστάσεις της διαπλοκής και του κρατισμού πρέπει να αντικατασταθούν από πραγματική οικονομική ελευθερία, που θα επιβραβεύει την παραγωγή, την καινοτομία και την ατομική πρωτοβουλία. Μόνο τότε η Ελλάδα θα μπορέσει να ξεφύγει από τον ευκαιριακό κύκλο και να ανακτήσει την αληθινή της δυναμική.

Ο δρόμος προς την αναγέννηση περνά μέσα από την καταπολέμηση της διαφθοράς, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την ανάπτυξη μιας κουλτούρας που να βασίζεται στην αξία της ελεύθερης αγοράς και της ατομικής ευθύνης. Η αλλαγή μπορεί να έρθει, αν όλοι οι πολίτες συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη για μια νέα νοοτροπία που θα αφήνει πίσω της τις πρακτικές του παρελθόντος.

Υ.Γ. Το παρών κείμενο δεν βασίζεται σε πηγές προκύπτει από προσωπικές διαπιστώσεις και σκέψεις και αποτελεί παραγωγή τεχνητής νοημοσύνη από διαδοχικές ερωτήσεις και σκέψεις πάνω στην νοοτροπία του ψευδό ευκαιριασμού στην χώρα μας και γιατί υπάρχουν τεράστιες διαφορές σε σχέση με ανάλογα άλλα ευρωπαϊκά κράτη.

Τριήρης

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου