Το πρόβατο

 

Με αφορμή το οπεκεπε 

Όταν οι θεσμοί είναι προβληματικοί, όταν δεν υπάρχουν βαθμοί ελευθερίας σε αυτούς που εκλέχθηκαν από τους πολίτες και κατευθύνονται από τις γραμμές και τις κομματικές πειθαρχίες που δεν ξέρουμε πως προκύπτουν και πως διαμορφώνονται οι πολιτικές ατζέντες. Όταν το κράτος συντηρεί το παρακράτος και την παραοικονομία. Όταν οι επιδοτήσεις, οι ευρωπαϊκές και κρατικές επιδοτήσεις είναι κατευθυνόμενες για συντήρηση κομματικών πελατειακών κατευθυνόμενων πολιτών. Όταν η νοοτροπία και η πολιτική πρακτική του μαζί τα φάγαμε οργανώνεται και βρίσκει αποδέκτες. Όταν οι αρχές, οι αξίες και τα ηθικά πλαίσια στην καθημερινότητα βιάζονται από την επιβίωση αλλά και από την νοοτροπία της άνεσης και της νοοτροπίας να μην κουραστώ και να μην μοχθήσω αλλά να βρω κόλπο να ξεγελάσω. Να βρεις κόλπο δεν λέω αλλά βρίσκεις ει βάρος του συνόλου και σε στημένο παιχνίδι όχι υγιές και ανταγωνιστικό παιχνίδι, σε ψεύτικο και πουλημένο πρωτάθλημα, να στο πω και αλλιώς τα 20 κύπελα που έχεις πάρει αξίζουν 0.5 κύπελλο σε φυσιολογικές συνθήκες ανταγωνισμού και παιχνιδιού να στο πω και αλλιώς τα εκατομμύρια και χιλιάρικά που βγάζεις σε ευρώ δεν αξίζουν 900 δολάρια, για αυτό κουτσομπολεύεις και σχολιάζεις τους αδύναμους. Όταν η δικαστική εξουσία δεν είναι ελεύθερη αλλά κατευθυνόμενη και αργή σαν χελώνα. Και το πρόβλημα προκύπτει και παρουσιάζεται από την δικαστική εξουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα φας και στο εύχομαι, θα περάσεις καλά και στο εύχομαι, δεν θα ζοριστείς καθόλου και στο εύχομαι ως αποτέλεσμα δεν θα αποκτήσεις εμπειρία και ικανότητες που στο εύχομαι πόσο νομίζεις θα κρατήσει αυτό για πάντα, για τα παιδία σου, για τα εγγόνια σου, για τους φίλους σου, για τους κολλητούς σου, για τους συνάδερφους σου, για την κλίκα σου για τους συγγενείς σου στο απλό κυματάκη θα σπάσει όλο αυτό. Πόσο νομίζεις θα κρατήσει αυτό πόσο θα φας αφού δεν τα αξίζεις αυτά πόσο? Νομίζεις η νέα πρακτική και νοοτροπία του τα φάγαμε μαζί, θα κρατήσει για πάντα από τους υπόλοιπους. Καταλαβαίνεις ότι αλλάζουν τριγύρω τα δεδομένα και οι ισορροπίες, καταλαβαίνεις ότι ακόμα και αν δεν το αλλάξουμε εμείς αυτό εδώ μέσα μέσα από την Ελλάδα θα στο αλλάξουν οι άλλοι απ’ έξω το έχεις καταλάβει? Κάτσε στην πισίνα σου, πιες το μοχίτο σου, κάνε ότι είναι να κάνεις αλλά το πολιτικό  σύστημα θα αλλάξει. Γιατί θέλει να αλλάξει ξέρει να ηγείται, ξέρει να συνεργάζεται στα σωστά και ηθικά πλαίσια. Και ξέρεις γιατί θα αλλάξει γιατί αλλάζουμε εμείς οι πολίτες αλλάξουμε στο τι διαβάζουμε, στο τι τρώμε στο πως γυμναζόμαστε, στο πως ερωτευόμαστε, στο πως συσχετιζόμαστε με τους ανθρώπους, στις υγιείς ανθρώπινες σχέσεις , στην συγχώρεση και ταπείνωση, στην γνώση, στο πως να βγάζουμε λεφτά έξω από το σύστημα. Αλλάζει γιατί το θέλουν οι πολλοί. Αυτό είναι η Δημοκρατία, η εξουσία των πολιτών. Η εξουσία στους πολίτες όμως αλλά αυτό θα είναι το κερασάκι στην τούρτα.

 

Υ.Γ. Όπου και να πας να θυμάσαι αυτό στο εκατομμύριο να πας, στο δισεκατομμύριο να φτάσεις, στον Bill Gates, Elon Musk, Bezos, Steve Jobs να μοιάσεις, στο φεγγάρι να ταξιδέψεις, στα Ιμαλάια στο ποια βαθύ σημείο να φτάσεις, στο Κιλιμάντζαρο, στο Playboy να δουλέψεις ή αγοράσεις, στο national geographic να ταξιδέψεις ακόμα και στον Αρη ν αγοράσεις αγροτεμάχιο, μην ξεχάσεις την Ελλάδα θέλει και μπορεί Η Ελλάς θα τα καταφέρει μην ξεχάσεις έναν Έλληνα να βοηθήσεις. Τα έχουμε όλα, τα ξέρουμε όλα, το αντιληφθήκαμε το κόλπα που παίχτηκε στην Ελλάδα, το κατάλαβες αυτό το ερώτημα που αναζητούσες από παιδί. Όπου και ν άπας και φτάσεις δύο πράγματα να έχεις στην καρδία, στην ψυχή και στο μυαλό την απελευθέρωση της Ελλάδος και την βοήθεια σε έναν τουλάχιστον Έλληνα. 

Τριήρης 

Read More

Η νοοτροπία του ευκαιριακού πλουτισμού και του ραγία - ΑΙ παραγωγή - part 0

 Τίτλος: Η Ελληνική Οικονομία του Ευκαιριασμού: Από τους Μαυραγορίτες στη Διαπλοκή

Εισαγωγή: Η ιστορία της ελληνικής οικονομίας δεν είναι απλώς μια αφήγηση αριθμών και πολιτικών μέτρων. Είναι, σε μεγάλο βαθμό, η ιστορία των νοοτροπιών που κυριάρχησαν στην κοινωνία: της νοοτροπίας του ευκαιριακού πλουτισμού, του κρατικοδίαιτου επιχειρείν, και της διαπλοκής με την εξουσία. Από την περίοδο της Κατοχής, όπου η μαύρη αγορά έγινε εργαλείο κοινωνικής ανόδου, μέχρι τη μεταπολιτευτική Ελλάδα των σκανδάλων Siemens και Novartis, διαμορφώθηκε μια ελίτ που ελάχιστα επένδυσε στην παραγωγή και την ελεύθερη οικονομία.

Η Μαύρη Αγορά ως Ιστορική Αφετηρία: Κατά την Κατοχή, ενώ μεγάλος μέρος του πληθυσμού λιμοκτονούσε, αναδύθηκε μια νέα τάξη ανθρώπων που επωφελήθηκαν από την έλλειψη τροφίμων και αγαθών. Οι μαυραγορίτες, χωρίς ιδεολογία αλλά με ένστικτο πλουτισμού, απέκτησαν πλούτο, ακίνητα, και ισχύ. Μετά τον πόλεμο, πολλοί από αυτούς ενσωματώθηκαν στο νέο κρατικό και οικονομικό σύστημα, ως αντικομμουνιστές "πατριώτες", διαμορφώνοντας το πρότυπο του πελατειακού καπιταλισμού.

Η Ανάδυση του Κρατικοδίαιτου Επιχειρείν: Με τη βοήθεια των ξένων δυνάμεων (αρχικά ΗΠΑ, αργότερα ΕΟΚ/ΕΕ), η Ελλάδα εισήλθε σε τροχιά ανάπτυξης, χωρίς όμως να θεμελιώσει ένα υγιές, παραγωγικό μοντέλο. Η ελίτ που προέκυψε αξιοποίησε κρατικές σχέσεις, επιδοτήσεις και δημόσια έργα για να πλουτίσει, χωρίς να δημιουργεί πραγματική παραγωγική αξία. Η παραγωγή εγκαταλείφθηκε για χάρη του εμπορίου, της μεσιτείας και των εισαγωγών.

Διαπλοκή και Εξάρτηση από Ξένα Κέντρα: Η δεκαετία του ’90 και του 2000 κορυφώνει αυτό το φαινόμενο. Οι περιβόητες υποθέσεις Siemens, Novartis, εξοπλιστικά, κ.ά., αποκάλυψαν πώς η ελληνική πολιτικοοικονομική τάξη αλληλεπιδρούσε με ξένα συμφέροντα μέσω της διαφθοράς. Οι αποφάσεις δεν λαμβάνονταν βάσει εθνικού σχεδίου, αλλά βάσει προσωπικού οφέλους και κομματικής επιβίωσης. Το αποτέλεσμα: πλήρης εξάρτηση από δάνεια, εισαγωγές και επιδοτήσεις, και ελάχιστη επένδυση στην καινοτομία ή την παραγωγική αυτάρκεια.

Η Διείσδυση στους Θεσμούς: Αυτή η νοοτροπία του ευκαιριασμού και της συναλλαγής δεν έμεινε μόνο στο επιχειρείν και την κεντρική εξουσία, αλλά διαχύθηκε σε θεσμούς-πυλώνες της δημοκρατίας όπως η δικαστική εξουσία και η τοπική αυτοδιοίκηση. Σε πολλές περιπτώσεις, η απονομή της δικαιοσύνης φιλτράρεται μέσα από συμφέροντα, διασυνδέσεις ή πολιτικές ισορροπίες, ενώ οι δήμοι λειτουργούν όχι ως πυρήνες τοπικής ανάπτυξης αλλά ως μικρογραφίες του πελατειακού κράτους. Η διαχείριση πόρων, οι αναθέσεις έργων, ακόμη και η πρόσβαση σε κοινωνικά προγράμματα, πολλές φορές καθορίζονται από πελατειακά δίκτυα και προσωπικές εξαρτήσεις. Έτσι, η θεσμική λειτουργία υπονομεύεται εκ των έσω, δημιουργώντας ένα περιβάλλον όπου η παραγωγή, η αξιοκρατία και η αληθινή πρόοδος δυσκολεύονται να επιβιώσουν.

Αντιπαράθεση με την Ελεύθερη Οικονομία: Η ελεύθερη οικονομία βασίζεται στην ατομική πρωτοβουλία, την επένδυση, την αξία του χρόνου και του κινδύνου. Στην Ελλάδα, αυτές οι έννοιες καταπνίγηκαν από το κράτος-εταίρο και την τάξη των ευκαιριακών "επιχειρηματιών". Η φορολογία, η γραφειοκρατία, οι πελατειακές σχέσεις και οι νόμοι φτιαγμένοι για λίγους, αποθάρρυναν κάθε σοβαρή προσπάθεια για πραγματική ανάπτυξη.

Συμπέρασμα: Η Ελλάδα πλήρωσε ακριβά τη νοοτροπία του ευκαιριασμού. Η εθνική οικονομία χρειάζεται ριζική αλλαγή προσανατολισμού: από τον κρατικισμό και τη διαπλοκή, στην ανοιχτή, ελεύθερη και παραγωγική οικονομία. Χρειάζονται άνθρωποι που θα παράγουν και όχι που θα μεσολαβούν, που θα επενδύουν και όχι που θα εισπράττουν επιδοτήσεις. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει εθνική αναγέννηση με πραγματική οικονομική και πολιτική ελευθερία.

Υ.Γ. Το παρών κείμενο είναι παραγωγή από την τεχνητή νοημοσύνη ύστερα από σκέψεις ιδέες και πολλές ερωτήσεις δεν προέρχεται από μελέτη, έρευνα και πηγές πάνω σε αυτό. Θα έλεγα ότι οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις που δόθηκαν από την τεχνητή νοημοσύνη προέρχονται από ιστορικές παρατηρήσεις, κοινωνκιές και οικονομικές αντιλήψεις ζώντας στην επαρχία και στην Αθήνα και γιατί η Ελλάδα αποτελεί προβληματικό κράτος. Έχω καταλήξει ότι το σύστημα παίζει έναν συμαντικό λόγο αλλα το κυρίαρχο είναι το ανθρώπινο δυναμικό αυτής την χωροχρονικής περιόδου δεν υπάρχει κρίσιμη μάζα που να εκφράζει την Δημοκρατία κοινωνικά, γνωσιακά και οικονομικά και κυρίως ικανότητα και θέληση συννενόησης και συνεργασίας. Φιλοδοξώ και ελπίζω ότι στο τέλος οι "κακοί" θα χάσουν γιατί πιστεύω βαθεία ότι και αυτοί οι "κακοί" στο σύστημα αυτό ζημειώνονται, παρόλο που στρουμηθοκαμιλίζουν αλλά κυρίως γιατί αυτοί η μαγεία της κρίσιμης μάζας θα ξανά ανθίσει, πιστεύω ότι σφυρηλατείται τώρα. 

Τριήρης

Read More

Η κατά την γνώμη μου πηγή αιτίας των προβλημάτων της χώρας μου - ΑΙ παραγωγή - part 1

 

Η Ελληνική Οικονομία του Ευκαιριασμού: Από την Κατοχή στη Διαπλοκή

Η ιστορία της ελληνικής οικονομίας είναι βαθιά συνδεδεμένη με νοοτροπίες που δεν ευνοούν την παραγωγή, αλλά τον ευκαιριακό πλουτισμό και τη συναλλαγή. Από την περίοδο της Κατοχής μέχρι τη σύγχρονη εποχή, οι μηχανισμοί οικονομικής ευημερίας στην Ελλάδα υπήρξαν συχνά προϊόντα του κρατικού πελατειασμού και της διαπλοκής, δημιουργώντας μια κουλτούρα που αποτρέπει την ουσιαστική ανάπτυξη.

Η Μαύρη Αγορά στην Κατοχή: Η Γέννηση της Ευκαιριακής Νοοτροπίας

Η περίοδος της Κατοχής στην Ελλάδα υπήρξε καθοριστική για την εμφάνιση του φαινομένου της μαυραγορίτικης οικονομίας. Καθώς οι πόροι ήταν περιορισμένοι και οι συνθήκες ακραίες, η ανάγκη για επιβίωση οδήγησε στη γέννηση μιας νέας τάξης ανθρώπων, που εκμεταλλεύτηκαν τη λιτότητα και τις ελλείψεις. Οι μαυραγορίτες, χωρίς πολιτική ιδεολογία, αλλά με ένστικτο πλουτισμού, απέκτησαν πλούτο και ισχύ μέσα από την εκμετάλλευση των αγαθών, και αυτή η «ευκαιρία» συνεχίστηκε και μετά την απελευθέρωση. Από τους πρώτους, ενσωματώθηκαν στο νέο κρατικό σύστημα, αναδεικνύοντας τον ευκαιριακό χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας.

Ο Κρατικοδίαιτος Καπιταλισμός και Η Επικράτηση της Πελατειακής Νοοτροπίας

Από τη δεκαετία του 1950 και μετά, η Ελλάδα άρχισε να καταγράφει ρυθμούς ανάπτυξης μέσω της οικονομικής ενίσχυσης από ξένους παράγοντες, κυρίως μέσω της βοήθειας από τις ΗΠΑ και την ΕΟΚ/ΕΕ. Ωστόσο, αυτή η ανάπτυξη δεν συνοδευόταν από την υγιή θεμελίωση ενός παραγωγικού μοντέλου. Αντίθετα, δημιουργήθηκε μια νέα οικονομική ελίτ, που εκμεταλλεύτηκε τις κρατικές επιδοτήσεις και τα δημόσια έργα για να επενδύσει όχι στην παραγωγή, αλλά στη μεσολάβηση και τη μεσαιολογία. Η αποδοτικότητα και η δημιουργία ανύψωναν το δόγμα του «εύκολου κέρδους» και της επιρροής, διατηρώντας έτσι την οικονομία σε περιορισμένα όρια ανάπτυξης.

Η Πολιτική Διαπλοκή και Η Εξάρτηση: Από τη Σιμήνς στην Novartis

Η δεκαετία του 1990 και του 2000 κορυφώνει τη διαπλοκή και τη διαφθορά, με περιστατικά όπως το σκάνδαλο Siemens και Novartis να αναδεικνύουν το μέγεθος της καταστροφής που επέφερε η συνύπαρξη της πολιτικής εξουσίας με τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων. Οι αποφάσεις που επηρεάζουν την ανάπτυξη και την ευημερία του τόπου λαμβάνονταν από μια μικρή ελίτ που εξυπηρετούσε τα συμφέροντά της και όχι τα συμφέροντα του λαού. Το αποτέλεσμα ήταν η Ελλάδα να παραμείνει σε μια κατάσταση εξάρτησης από ξένα κεφάλαια, δάνεια και εξοπλιστικά προγράμματα, χωρίς να αναπτύξει τη δική της παραγωγική ικανότητα.

Η Διαιώνιση του Ευκαιριακού Συστήματος και Η Στρατηγική Πολιτική Υπονόμευσης της Παραγωγικότητας (1980-2000)

Στη δεκαετία του 1980, το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας εισήγαγε έναν ακόμα πιο καταστροφικό μηχανισμό υπονόμευσης της οικονομίας, που επηρέασε την παραγωγικότητα και τη δημιουργία πλούτου. Οι αυξήσεις φόρων, η γραφειοκρατία και οι υπερβολικές ρυθμίσεις δεν αποτέλεσαν απλά εμπόδια για τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, αλλά ενίσχυσαν τον κρατικό έλεγχο σε κάθε πτυχή της οικονομικής δραστηριότητας. Το πολιτικό σύστημα, με τις συνεχείς αλλαγές και τις εσωτερικές συγκρούσεις, καλλιέργησε μια νοοτροπία που στρεφόταν κατά του επιχειρηματία και της ατομικής πρωτοβουλίας.

Η υπερφορολόγηση και οι περιοριστικές πολιτικές επέφεραν τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα. Αντί να ενισχύσουν την παραγωγικότητα και την καινοτομία, επιβράδυναν την οικονομική δραστηριότητα, ενδυναμώνοντας το παράλληλο σύστημα της διαπλοκής. Επίσης, η συνεχιζόμενη δαιμονοποίηση του πλούτου, σε συνδυασμό με την απαξίωση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, οδήγησε σε μια αποπροσανατολισμένη κοινωνία που αντλούσε την αξία της από την επιδότηση και την κρατική εξάρτηση, παρά από τη δημιουργικότητα και την παραγωγή.

Η Πολιτική Διαπλοκή και Η Διοικητική Αποτυχία

Η διαπλοκή δεν περιορίστηκε μόνο στο επίπεδο των επιχειρήσεων και των πολιτικών, αλλά διεισδύει και στους θεσμούς του κράτους. Η δημόσια διοίκηση, οι δικαστικές αρχές και η τοπική αυτοδιοίκηση συχνά λειτουργούσαν με βάση συμφωνίες και προσωπικές εξαρτήσεις, κάτι που διαβρώνει τη λειτουργία της δημοκρατίας και της διακυβέρνησης. Οι τοποθετήσεις, οι αποφάσεις και η ανάθεση δημόσιων έργων συχνά δεν καθορίζονταν με γνώμονα την αποτελεσματικότητα και την ανάπτυξη, αλλά με βάση τα συμφέροντα της εκάστοτε εξουσίας και του πελατειακού συστήματος.

Η Διαιώνιση του Ευκαιριακού Συστήματος

Η αδυναμία να δημιουργηθούν οι απαραίτητες συνθήκες για ανάπτυξη, η καλλιέργεια μιας κουλτούρας ευκαιριακού πλουτισμού και η έλλειψη εκπαιδευτικού συστήματος που να προάγει την ατομική πρωτοβουλία και την παραγωγικότητα, συντέλεσαν στη διαιώνιση ενός νοοτροπικού κύκλου που καθυστέρησε τη χώρα. Ο λαός, για δεκαετίες, βρέθηκε παγιδευμένος σε αυτή την αδράνεια και τη μηδενική προοπτική, χωρίς καμία διέξοδο προς την πραγματική ελευθερία και την παραγωγική πρόοδο.

Συμπεράσματα: Από την Πελατειακή Οικονομία στην Ελεύθερη Αγορά

Η ελληνική οικονομία χρειάζεται έναν ριζικό μετασχηματισμό. Οι καταστάσεις της διαπλοκής και του κρατισμού πρέπει να αντικατασταθούν από πραγματική οικονομική ελευθερία, που θα επιβραβεύει την παραγωγή, την καινοτομία και την ατομική πρωτοβουλία. Μόνο τότε η Ελλάδα θα μπορέσει να ξεφύγει από τον ευκαιριακό κύκλο και να ανακτήσει την αληθινή της δυναμική.

Ο δρόμος προς την αναγέννηση περνά μέσα από την καταπολέμηση της διαφθοράς, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την ανάπτυξη μιας κουλτούρας που να βασίζεται στην αξία της ελεύθερης αγοράς και της ατομικής ευθύνης. Η αλλαγή μπορεί να έρθει, αν όλοι οι πολίτες συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη για μια νέα νοοτροπία που θα αφήνει πίσω της τις πρακτικές του παρελθόντος.

Υ.Γ. Το παρών κείμενο δεν βασίζεται σε πηγές προκύπτει από προσωπικές διαπιστώσεις και σκέψεις και αποτελεί παραγωγή τεχνητής νοημοσύνη από διαδοχικές ερωτήσεις και σκέψεις πάνω στην νοοτροπία του ψευδό ευκαιριασμού στην χώρα μας και γιατί υπάρχουν τεράστιες διαφορές σε σχέση με ανάλογα άλλα ευρωπαϊκά κράτη.

Τριήρης

Read More