Οι κοινωνικές και πολιτικές ανησυχίες άρχισαν να μου δημιουργούνται καθώς ωρίμαζα σαν παιδί και καθώς παρατηρούσα την κοινωνία μας σε επίπεδο χωρίου και σε επίπεδο αστικού κέντρου στην Αθήνα. Από τα αναγνώσματα μου στο παρελθόν αλλά και στο παρόν, από τις παρατηρήσεις μου είτε συλλογικά είτε ψηφιακά όπως είναι το σχολείο ή η τηλεόραση και το διαδίκτυο. Οι ανησυχίες αυτές θα έλεγα ότι δημιουργούνται καθώς το άτομο ωριμάζει βιολογικά ωριμάζει και κοινωνικά και ξεκινάει να έχει πολιτική συνείδηση και ξεκινάει το ταξίδι του να γίνει πολίτης, το κλειδί σε αυτό είναι οι Δημοκρατικές αξίες. Θεωρώ ότι οι αξίες αυτές σε εξυγιάνουν από εξουσιομανίες και σε τρέφουν με αρετές κοινωνικές που στην πράξη μεταφράζονται ως πολιτικές, κατά την γνώμη μου. Σαν μαθητής καταλάβαινα τα μαθηματικά, τις έννοιες των μαθηματικών σχετικά εύκολα, ήταν η δεύτερη διέξοδος μου αυτό πιστεύω με βοήθησε και με βοηθάει ακόμα να αντιλαμβάνομαι καταστάσεις και να ερμηνεύω γεγονότα σε βάθος έστω και διαισθητικά χωρίς να έχω σπουδάσει κάποια στρατηγική ή πολύπλοκα μαθηματικά. Η παρατήρηση, η υπομονετική ακοή και η αντίληψη στα μαθηματικά με βοήθησαν να αντιλαμβάνομαι έννοιες και πιστεύω είναι μια γυμναστική για το μυαλό. Τα μαθηματικά θεωρώ ότι βοηθάνε να αναπτυχθούν νευρώνες αντίληψης μέσω αυτής της εγκεφαλικής διεργασίας και τις νοητικές διαδικασίες.
Ως φοιτητής συμμετείχα στις συλλογικές φοιτητικές αποφάσεις, με τα όποια προβλήματα τους, το βασικό χαρακτηριστικό πρόβλημα ήταν ο διαχωρισμός και ο φανατισμός. Ιδεολογικοί διαχωρισμοί στα λόγια και κάτω από ενιαία πλαίσια και όχι προτάσεις, έτσι άρχισα να προσπαθώ να καταλάβω και να ερμηνεύω τα άκρα και την κομματική λογική. Ως φοιτητής ήρθα σε επαφή με όλα τα πολιτικά φάσματα από τα δεξία εως τα αριστερά και άκρα αριστερά ως ενήλικας άρχισα να ακούω και τους ακροδεξιούς που ήταν ένα ταμπού για μένα. Η μόνη πολιτική συμμετοχή μου ως φοιτητής ήταν σε φοιτητικές εκλογές και σε γενικές συνελεύσεις φοιτητών, της σχολής μου. Ως ενεργός φοιτητής για τρία χρόνια στο δεύτερο, τρίτο και τέταρτο έτος ως παθητικός ακροατής στο πρώτο και πέμπτο έτος, στο έκτο και έβδομο επειδή άργησα να τελειώσω δεν ασχολήθηκα και δεν συμμετείχα από αίσθημα ήθους, πολιτικών αρχών και προτεραιοτήτων. Για μένα η πολιτική σε ένα κομματικό σύστημα έχει αρχή, μέση και τέλος.
Τους αναρχικούς αν και τους αγαπώ δεν συμμετείχα στις συλλογικές οργανώσεις τους ως φοιτητής γιατί πολύ απλά δεν ήμουν οικονομικά ελεύθερος. Επίσης η οπτική τους για την πατρίδα και συγκεκριμένα η ταύτιση του κράτους με την Ελλάδα, κάποιες κοινωνιολογικές τους απόψεις τους και η σύνδεση τους με τον κομμουνισμό μου προκαλούσε δυσκολία στο να βρω προσωπικές εσωτερικές γέφυρες. Από την άλλη οι συλλογικές διαδικασίες σου δημιουργούν μια ευχαρίστηση και μια ενέργεια θετική. Για μένα είναι ένας τρόπος λήψης αποφάσεων που μπορεί να εφαρμοστεί στην καθημερινότητα μας απλός θεωρώ ότι δεν είναι ο μοναδικός. Ο κομμουνισμός, κατά την γνώμη μου είναι μια χαμηλού επιπέδου ιδεολογία για αυτό και μπορεί να παράγει οπαδισμό. Πιστεύω ότι δεν μπορεί να αντικαταστηθεί η κοινωνική αρμονία και η δυνατότητα μη λάθους από ένα σύστημα. Πιστεύω ότι δεν γίνεται να μην κάνεις λάθος, από το λάθος εξελίσσεσαι και μαθαίνεις. Το λάθος είναι ένα βασικό εργαλείο εξέλιξης.
Με τους ακροδεξιούς ήρθα αργότερα σε επαφή, εννοώντας ότι άρχισα να ακούω την άποψη τους και την επιχειρηματολογία τους μετά τα φοιτητικά μου χρόνια. Τις κοινωνικές τους απόψεις τις τοποθετώ στο παρελθόν, στους δύο προηγούμενους αιώνες όπου και άρχισαν να καταρρέουν οι αυτοκρατορίες και να δημιουργούνται τα έθνοι κράτοι. Σε περιόδους όπου χάθηκαν εκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές για βασικές ελευθερίες και αξίες. Το κυρίαρχο που με απωθεί από τους ακροδεξιούς είναι η υπέρμετρη προβολή της αγάπης για την πατρίδα, αγάπα την αλλά δεν χρειάζεται τόσο προβολή, μπορείς να το δείχνεις με απλές καθημερινές πράξεις. Στο παρελθόν υπήρχαν ακροδεξιές συνιστώσες οι οποίες στο όνομα της πατρίδας πλήγωσαν συναισθηματικά αλλά και στρατηγικά την πατρίδα. Το οικονομικό μοντέλο που παρουσιάζουν το θεωρώ ίδιο με τους κομμουνιστές. Η διαφορά όπως το αντιλαμβάνομαι είναι στο εργατικό μείγμα οι μεν θέλουν ένα χυλό κοινωνίας οι δε θέλουν ένα αμιγές και και μη μεταβλητό κοινωνικό σύνολο. Αυτό που έχω κρατήσει σαν θετικό από τους εθνικιστές, ως θεωρητική έννοια, ήταν ότι κάνανε πολιτικό και ιδεολογικό αγώνα χωρίς να κερδίσουν θέσεις, και αυτό αφορά τις δεκαετίες του 60, 70 και 80 (δηλαδή στην περίοδο του τέλους της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας, την Στρατιωτική Δικτατορία και την αρχή της Προεδρικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας) και οι απόψεις για τους ιδεολογικούς αντιπάλους που να δείχνουν ότι τους σέβονται.
Εδώ είναι σημαντικό να τονιστεί ότι διακρίνω τον Εθνικισμό από τον Ναζισμό τον λεγόμενο εθνικοσοσιαλισμό. Τάσσομαι κατά του Ναζισμού ιστορικά αλλά και στο παρόν με την εμφάνιση του Νέο Ναζισμού. Γιατί κατάργησε την ελευθερία και υποδούλωσε τόσους λαούς με τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και γιατί πολύ απλά δεν θεωρώ τους άλλους κατώτερους και εμένα ανώτερο είτε σε ατομικό επίπεδο είτε σε ομαδικό επίπεδο είτε σε επίπεδο κρατών. Και γιατί απλά δεν νοείται να είσαι Έλληνας και να τάσσεσαι υπέρ του όταν ιστορικά τον πολέμησες. Ήταν ένα σύστημα εφαρμόστηκε με την βία ιστορικά, απέτυχε και ηττήθηκε στην συνέχεια. Τάσσομαι κατά κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος από όλα τα φάσματα που είτε σου περιορίζει είτε σου καταργεί την ελευθερία και βασικές αρχές.
Από την άλλη το υπάρχον μέτριο πολιτικό τόξο, τα πολιτικά κόμματα της βουλής δηλαδή, λειτουργεί ως μια ολιγαρχική εκλόγιμη μοναρχία και στο υποσυνείδητο των πολιτών είναι ότι το πολιτικό σύστημα μας είναι Δημοκρατία. Από Έλληνες πολιτικούς επιστήμονες έχουν εντοπίσει και αναλύσει ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι το republic και όχι το democracy. Εδώ σημειώνω, για όποιον θέλει μπορεί να ψάξει επίσημα έγγραφα όπως η ταυτότητα ή το διαβατήριο ή το δίπλωμα οδήγησης όπου θα δει την ονομασία του republic of Greece και όχι το democracy of Greece. To republic of Greece είναι το Ρωμαϊκό πολιτικό σύστημα, το σύστημα της αντιπροσώπευσης. Σε άλλες χώρες το republic σύστημα έχει βαλβίδες αποσυμπίεσης της εξουσίας σε αντιδιαστολή με την ανατολή όπου υπάρχουν ακόμα απολυταρχικά κοινωνικά, κομμουνιστικά και θεοκρατικά συστήματα. Στην Ελλάδα δυστυχώς το σύστημα είναι κομματοκρατία χαμηλού επιπέδου που στην πράξη μετά τις εκλογικές διαδικασίες γίνεται εκλόγιμη μοναρχία, κατά την γνώμη μου. Το πολιτικό προσωπικό κατά κύριο λόγο είναι εξουσιομανείς δίχως όραμα και αγάπη για την Πατρίδα, βέβαια παντού υπάρχουν εξαιρέσεις αλλά είναι εξαιρέσεις στην κομματοκρατία.
Η γνώμη μου είναι ότι η αλλαγή δύσκολα θα έρθει, αν δεν αφυπνίσουμε τις δημοκρατικές αξίες μας, που πρακτικά σημαίνει λέω την γνώμη μου και δεν αντιπροσωπεύομαι από κανέναν, ως κοινωνία και ως άτομα ξεχωριστά. Βέβαια αυτή η αφύπνιση έχω εντοπίσει ότι είναι ενεργειακή, δηλαδή αυτός που μπορεί και παράγει, δουλεύει και είναι οικονομικά αυτόνομος, αυτός που μπορεί και μαθαίνει γνώση και παράγει γνώση και αυτός που μπορεί και ερωτεύεται έχοντας υγιή ερωτική ζωή. Αυτό το τρίπτυχο εργασία, γνώση και έρωτας είναι τα απαραίτητα της ενεργειακής αυτονομίας του πολίτη. Και φυσικά να είναι και συναισθηματικά ανεξάρτητος. Με απλά λόγια η αφύπνιση χρειάζεται πολίτες που μπορούν και πατάνε γερά στα πόδια τους. Και αυτή είναι η σημερινή πολιτικό κοινωνική προσέγγιση μου, η αποσυμπίεση των εξουσιών και της εξουσίας και η αφύπνιση των δημοκρατικώς αξιών και ιδεών είναι ενεργειακή.
Μεμονωμένα υπάρχουν άνθρωποι που ξεφεύγουν κοινωνικά και ως σύνολο κοινωνίας ίσως χρειαστούν σοβαρές κοινωνικές κρίσεις με ότι συνεπάγεται αυτό και η αιτία είναι το πολιτικό σύστημα η λύση όμως στην επιβίωση και στην αντεπίθεση είναι η ενεργειακή αυτονομία και ανεξαρτησία. Γιατί όπως είχα ακούσει ένα ωραίο σε μια συζήτηση είναι ότι έχουμε πρωτόγονα συναισθήματα, μεσαιωνικούς θεσμούς και διαστημική τεχνολογία, αλλά όπως μου αρέσει να λέω έχουμε κρυμμένη αρχαίγωνη ενέργεια μέσα μας και γύρο μας και στο συστηματάκι τους θα χάσουν. Παίζουμε εκτός έδρας, με στημένο το παιχνίδι και πουλημένο τον διαιτητή και πάλι θα χάσουν. Το κλειδί είναι η ενέργεια, ξεκίνα να την αναζητάς είναι μέρος σου και είσαι μέρος της.
Τριήρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου