Ήταν ένα καλοκαίρι, από αυτά της χρονιάς του νερού, είχα γυρίσει από το νησί της φωτιάς έτοιμος να εκραγώ, από τις πρώτες εργασιακές εμπειρίες μου. Πάτησα το πόδι στο λιμάνι το μεγάλο και με τους φίλους μου πήραμε ταξί και επιστρέψαμε στην γειτονία μας, την πρώτη γειτονία μας, Ζωγράφου η γειτονία με τις ανηφόρες και το έντονο αστικό ανάγλυφο. Έκατσα μέρες ένα από τα πολλά καλοκαίρια μου στην Αθήνα, είχα τότε για συντροφιά ψηφιακή το ιστολόγιο μου, έψαχνα για ένα νέο θέμα να ανεβάσω, τα παντζούρια κλειστά ελάχιστο φως και έψαχνα στο διαδίκτυο. Και ξάφνου το βρήκα Ψυρρί η τοποθεσία και μια μιλόνγκα του δρόμου, η Πιττάκη τότε δεν είχε κατακτηθεί από την ζάχαρι και την βιτρίνα είχε για «βιτρίνα» κάποια αυτοσχέδια πολύφωτα, τα είχαν προσθέσει «αυθαίρετα» οι κάτοικοι της γειτονίας. Ήταν ωραία είχε μουσική και είχε λιγοστό κόσμο κάποιοι κάθονταν και κάποιοι χόρευαν, έκατσα στο πεζοδρόμιο και μετά από λίγο μπήκα στο ρυθμό χορεύοντας ένα τετράγωνο τάνγκο, το πρώτο μου τάνγκο αυτή ήταν και η πρώτη επαφή με αυτόν τον χορό, η πρώτη μνήμη από το τάνγκο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου