Είναι παρά 10 μεσάνυχτα και κάθομαι στο γραφείο μου. Πρέπει να γυμναστώ λίγο έτσι για 10-20 λεπτάκια αλλά με κερδίζει μια προσωρινή ανάπαυση σιέστα. Περίμενα ένα μήνυμα τηs Sabri για το okey (Άσχετο για το post του show). Είχα καιρό να ακούσω λίγο blues ήμουνα ποιο light με την jazz, κάπου στο διαδίκτυο έπεσε το μάτι σε μία λίστα blues το πρώτο κομμάτι ήταν το midnight healing. Τι να είναι το healing? Και ποια να είναι η συνταγή για τον κάθε άνθρωπο, θέλω να πιστεύω ότι είναι διαφορετική για τον καθένα μας εφόσον και είμαστε ελεύθερα όντα. Σκέφτομαι από το location του χωρίου τι ωραία θα ήταν να ήμουνα Αθήνα μόνος μου και να πήγαινα σε ένα από τα παλιά blues στέκια, να ποιο ένα ωραίο ουίσκη ίσως και να είναι και Ιρλανδικό, έχω καιρό να ποιο ένα καλό ουίσκη, μόνος μου εγώ μέσα στο σκοτάδι ας είχε και λίγο αέρα μου αρέσει ή και λίγο βροχή θα είχα το αδιάβροχο μου δεν με νοιάζει, θα έμπαινα, ίσως καθόμουνα μπάρα ίσως και όχι, θα παράγγελνα το κινητό κλειστό ίσως και στο σπίτι να το είχα αφήσει, θα χάζευα το χώρο, τους ανθρώπους, το ποτηρι μου την μπάρα τον μπάρμαν ή την μπαργούμαν, δεν ξέρω αν έπιανα κουβέντα μπορεί και όχι μπορεί και ναι, θα το έπινα, θα ξανά επεξεργαζόμουνα τον χώρο και θα έφευγα με τα πόδια. Σκέφτομαι αυτό θα ήθελα να το κάνω και στην Νέα Υόρκη, στην ανατολική ακτή, πως πρέπει να κινηθώ, τι πρέπει να κάνω για να νιώσω την Νέα Υόρκη όχι ώς τουρίστας αλλά Νέο Ουρκέζος, να βρω γέφυρα επαγγελματική να χτίσω κάτι εκεί, αυτό με απασχολεί. Τελικά χάρηκα που άκουσα ένα κομμάτι blues μετά από πολύ καιρό.
Harlem
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου